*CAMPEREM PRZEZ POMORZE - GRYFICE / GREIFENBERG IN POMMERN

    

Pisałem ostatnio o skansenie kolei wąskotorowych w Gryficach.https://afterthereset.blogspot.com/2021/06/gryficka-ciuchcia.html 

Czas więc na opowieść o wielce zacnym i historycznym, POMORSKIM mieście GRYFICE.

Blisko stąd do Trzebiatowa, Kołobrzegu, Łobza i wielu innych ciekawych pomorskich miejscowości ale dziś jesteśmy w Gryficach.

 

GRYFICE albo GREIFEBERG - Szesnastotysięczne miasto położone nad rzeką Rega w odległości 22 km od Bałtyku.

 

Na podstawie badań przeprowadzonych przez archeologów wynika, że ziemia gryficka była zasiedlona już w Neolicie. W II w. n.e. ziemie pomorskie od Odry i Zalewu Szczecińskiego aż po rzekę Wieprzę  zasiedlały plemiona Sedinów / Sidinów.

We wczesnym średniowieczu tereny ziemi gryfickiej zamieszkiwały plemiona ludów pomorskich - Wolinian, Pyrzyczan, Brzeżan.

Zarówno Mieszko I jak i Bolesław Chrobry ziemie te na krótko  przyłączali do państwa polskiego. Podobną politykę prowadził Bolesław Krzywousty który w bitwie pod Niekładzem w 1121 (lub w 1119 r.) pobił wojska Pomorza Zachodniego dowodzone przez książąt:Warcisława I-go i Świętopełka. 

Pomimo ciągłych najazdów polskich na nasze pomorskie ziemie nigdy nie udało się ich polskim władcom podbić i na stałe wcielić do korony. Jeśli weźmiemy pod uwagę że ewentualna zależność od Polski nie niosła ze sobą korzyści gospodarczych a przede wszystkim cywilizacyjnych, ten zdecydowany opór Gryfitów i Pomorzan wyszedł im tylko na dobre.

W połowie XIII wieku Pomorzem rządzi pomorska dynastia Gryfitów. W 1262 książę Warcisław III 

  podpisał Akt lokacyjny na prawie lubeckim nadający przyszłym Gryficom prawa miejskie. Był on jedynym właścicielem miasta a po jego śmierci Warcisława III, właścicielem jego ziem został Barbim I Dobry.  Nadał miastu jego pierwszą właściwą nazwę Gryfia Góra.

Pod koniec XIII wieku rozpoczęto budowę ceglanego kościoła mariackiego o trzech nawach, a w 1300 budowę murów obronnych otaczających miasto. Wybudowano również szereg innych fortyfikacji. Powstaje ratusz miejski. W dokumencie z 1386, wymieniona jest szkoła łacińska w Gryficach, określana się jako najstarsza szkołę łacińską na Pomorzu.

Rozwijał się tu intensywnie handel morski i żegluga na rzece Redze. W XIV w. Gryfice stały się członkiem Hanzy. W latach 1394–1401, miasto uczestniczyło w zwalczaniu piratów bałtyckich - Braci Witalijskich.  W XV i XVI wieku kilkakrotnie dochodziło do sporów a nawet małych bitew  z Trzebiatowem. W 1464 cesarz Otton III nadał Gryficom przywilej bicia własnej monety, lecz nie wiadomo czy rajcy miejscy z tego prawa skorzystali.

Po Reformacji w 1580 otwarto w Gryficach szkołę dla dziewcząt. Podczas I-ej Wojny północnej przemarsz wojsk brunszwickich w latach 60. XVI w. spowodował wiele zniszczeń i strat, a w dalszej kolejności, regres gospodarki trwający aż do 2. połowy XVII wieku. W 1595 i 1620 miały miejsce bunty, podniesione przez niezadowolonych rzemieślników.

Panorama Gryfic według Johanna Wolfarta.

Kolejna wojna, tyn razem Trzydziestoletnia w 1618 ponownie przerwała rozwój miasta. Wojska cesarskie  plądrowały okoliczne wsie i miasto, aż do czasu pojawienia się w sierpniu 1630 wojsk szwedzkich. Gryfice przeżywały kolejny okres klęsk, trwóg i zniszczeń. W 1637 zmarł ostatniGryfita Bogusław XIV. a miasto zostało włączone do Brandenburgii.

W 1657 w okolice Gryfic podeszły zagony jazdy Hetmana Czarneckiego niszcząc i rabując okoliczne wsie i osady. Samych Gryfic Polacy jednak nie zdobyli. Ogromne straty wyrządziły miastu także pożary i epidemie. Największy miał miejsce w 1658. Strawił całą południowo-zachodnią część miasta. Kolejny w 1668 zniszczył ponownie większość miasta. Upamiętnieniem tych wydarzeń, stała się doroczna uroczystość – „Święto Ognia”, obchodzoną w Gryficach aż do XVIII w.

W XVIII wieku nastąpiło ożywienie gospodarcze. W 2. połowie XVIII wieku  miasto było zajmowane trzykrotnie przez wojska rosyjskie.

Na początku XIX wieku stały wzrost liczby mieszkańców doprowadził do rozwoju gospodarczego i rozbudowy miasta. Od 1816 w wyniku reformy administracyjnej miasto zyskało znaczącą rolę w strukturze administracyjnej Prus. Przełom XIX i XX wieku przyniósł dalszy rozwój gospodarczy miasta. Wybudowano szereg zakładów wytwórczych w tym cukrownię, fabrykę wyrobów ceramicznych i pieców, krochmalnię, fabrykę marmolady. Gryfice uzyskały połączenie kolejowe w 1882 dzięki budowie trasy Altdam - Kolberg.

 

Gryfice przetrwały większą część II wojny światowej bez zniszczeń. Armia Czerwona zajęła je w marcu 1945. Dopiero na skutek celowych podpaleń dokonywanych przez pijanych żołnierzy zaraz po zajęciu miasta zniszczeniu uległo 318 obiektów, co stanowiło 40% zabudowy miasta.

W 1945 miasto zostało włączone do Polski. Ludność miejscową wysiedlono do Niemiec.

 

Obiekty fortyfikacyjne miasta

Brama Wysoka

Brama Kamienna

Baszta Prochowa

Mury obronne

Obiekty sakralne

Kościół Mariacki z XIII/CV w.

Kościół św. Jana z 1911r

 

Pozostałe zabytki miasta

• Teren Starego Miasta (niem.) Der Bereich der Alstadt z poł. XIII w. (nr rej. 71 z 29 października 1955 r.),
•  
• Zespół zabudowy młyna (niem.) Getreidemühle Gebäuden, tj. młyna zbożowego z poł. XIX w. przebudowanego po 1920 r. Do 1974 r. był napędzany turbiną wodną. Do zespołu należą magazyn zbożowy z II poł. XIX w. (przebudowany na przełomie lat 20/30. XX w.) oraz dom młynarza z początku XX w. (ul. Młyńska 1) (nr rej. A-291 z 7 grudnia 2006 r.);
• Spichrz (niem.) Getreidespeicher z końca XIX w. (ul. Wałowa i Ks. S. Ruta) (nr rej. A-1 z 1 marca 1999 r.),
• Budynek pocztowy (niem.) Postgebäude przy ul. Dworcowej 20 – wybudowany ok. 1900 r. (nr rej. A-1256 z 3 stycznia 1994 r.);
• Zespół szpitala powiatowego(niem.) Kreiskrankenhaus – wybudowany po 1880 r. obejmujący kaplicę, park, szpital będący obecnie domem pomocy społecznej (ul. Kościuszki 71) (nr rej. A-20 z 7 stycznia 2000 r.);
• Kamieniczki (niem.) Häuser – dom przy ul. Kamienna Brama 1a z I poł. XIX w., przebudowany na początku XX w. (nr rej. A-1345 z 26 lipca 1997 r.), kamienica przy ul. Niepodległości 52 z przełomu XIV/XV w., przebudowana na początku XVIII oraz XX i XXI w. (nr rej. A-51 z 28 sierpnia 2000 r.), dom, klub żołnierski przy ul. Nowy Świat 4 z 1895 r. (nr rej. A-540 z 5 lutego 2010 r.) oraz budynek przy ul. St. Ruta 2 – zabytkowy dom z końca XIX w. W obiekcie tym (1 września 1945 r.) ukonstytuował się i pracował Komitet Powiatowy PPR (nr rej. 1069 z 25 marca 1987 r.);
• Zespół dworca kolei wąskotorowej (niem.) Schmalspur-Bahnhof – obejmuje dworzec oraz szachulcowy magazyn. Do zespołu należy część zabytkowej  z przełomu XIX/XX w. (nr rej. A-1286 z 11 maja 1995 r.). 
•  

SZLAKI TURYSTYCZNE

http://www.szlaki-zachodniopomorskie.pl/articles.php?article_id=90 

 
 

 

Tak więc zapraszam wszystkich do Gryfic.

 

 Jeśli podoba Wam się tematyka moich blogów https://afterthereset.blogspot.com/, https://meskibigos.blogspot.com/ oraz http://podroze-totutotam.blogspot.com/ i uważacie moje teksty za interesujące to proszę o polubienie, lajkujcie i dopiszcie się do listy obserwujących. Z góry dziękuję i pozdrawiam.

 

http://wokolbaltyku.pl/okolice-szczecina-i-zalewu-szczecinskiego/gryfice/ 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gryfice

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gryfice_(stacja_kolejowa) 

http://wolf.ict.pwr.wroc.pl/ksk/galeria/impreza_sn61/impreza_sn61.php 

http://www.garnek.pl/jurekw/6962368/gryfice-plac-zwyciestwa-z 

https://superportal24.pl/gryfice/ 

 

 

*POSIŁEK SMAKOSZA - Być nad morzem i nie zjeść rybki? / To be at the seaside and not eat a fish? / Být u moře a nejíst ryby?

A to propozycja dla tych co już wypoczywają nad morzem lub pomorskimi jeziorami w przewie między leżeniem na plaży, zwiedzaniem i serfowaniem w sieci.

Witajcie.
Być nad morzem i nie pojeść dobrych, wspaniale świeżutkich rybek to prawdziwy grzech. Na każdym kroku kuszą nas wędzarnie, smażalnie, bary rybne i cała masa innych przybytków oferujących przysmaki z podobno świeżych ryb. No właśnie podobno. Tak naprawdę świeże to jest to co kupimy od rybaków prosto z kutra. I to wtedy gdy kupujemy rybę do pełnej obróbki, niewypatroszoną. Jeśli ktoś nie lubi sam wykonywać tej pracy to pan rybak, za drobną opłatą, zrobi to za nas. Należy też pamiętać że świeże to są też tylko te ryby które żyją w akwenie po którym pływa ten kuter. Wszystko inne będzie tylko mrożonką lub hodowlanym świństwem. I tak jeśli ktoś nam oferuje nad Bałtykiem świeżego Tuńczyka, Doradę, Karmazyna, Rekina czy Pangę to wiedzmy że na milion procent to ryba mrożona. Pstrąg, Łosoś Norweski, Panga czy Karp to zawsze ryba hodowlana a więc też należy mieć na uwadze to że świeża nie jest no i jeszcze to czym była karmiona bo może się okazać że jedząc smaczną rybkę wchłonęliśmy sporą porcję rtęci, detergentów, antybiotyków czy też innych chemicznych trucizn. Co się tyczy samych smażalni to też można mieć wiele zastrzeżeń. Stary, wielokrotnie używany olej, glutaminian sodu dodawany permanentnie do potraw, ukrywanie nieświeżości nadmiarem pieprzu lub innych aromatycznych przypraw to tylko wierzchołek góry lodowej. Wiele takich punktów, szczególnie tych czynnych sezonowo nie jest wartych żadnej uwagi. Często prowadzą je ludzie nie mający nic wspólnego z nadmorską miejscowością a swoją działalność prowadzą tylko dla maksymalizacji zysków i to bez względu na koszty i skutki. Dlatego zanim skorzystamy z takich smażalni to najpierw popytajmy autochtonów. Powiedzą nam gdzie można naprawdę zjeść smacznie i zdrowo.

Chcę was dzisiaj namówić na samodzielne przyrządzenie ultra smacznej rybnej zupy. Nie ukrywam że wymaga ona trochę kulinarnych umiejętności ale efekt będzie rewelacyjny i na pewno każdy nasz gość poczęstowany tą zupą, nawet jeśli nie lubił rybnych zup, to do tej pewnie powróci.

CO MUSIMY MIEĆ?
2 małe Flądry
1 mała  Głowacica
1 mały Turbot
1 nieduży Dorsz
Wszystkie ryby muszą być świeże, świeżo wypatroszone. Razem ma ich być około 1-1,5 kg
Wątróbki z Dorsza 3-4 sztuki

Włoszczyzna
1 marchew
1 pietruszka korzeń
1 mały seler
1 biały por
1 średnia cebula
2-3 ząbki czosnku
2-3 łyżki koncentratu pomidorowego (może być więcej)
2 liście laurowe
4-5 ziaren ziela angielskiego
5-7 ziaren czarnego pieprzu
sól
1 łyżeczka papryki ostrej w paście
1 łyżeczka papryki słodkiej w paście
1 łyżeczka majeranku
1 łyżeczka mąki orkiszowej
olej kokosowy
5-7 dkg wędzonego boczku

JAK ZROBIĆ?

Marchew, pietruszkę, seler i por umyć, oczyścić i drobno pokroić. Włożyć do garnka i zalać 1 litrem wrzącej wody. Pieprz i ziele angielskie rozgnieść, dodać liść laurowy i razem podgrzać na suchej patelni. Gdy poczujemy silny aromat przypraw dodać do gotujących się warzyw. 
Ryby oczyścić, oskórować. Skórę, łby, płetwy, ogony włożyć do garnka i zalać litrem wrzącej wody. Dodać przekrojoną na pół cebulę razem z łuskami . Gotować 15 minut. Zestawić z palnika i bardzo dokładnie odcedzić. Resztki wygotowanej ryby i cebulę wyrzucić a wywar dodać do gotujących się warzyw. Dodać czosnek roztarty z solą i koncentrat pomidorowy oraz pasty z papryki. Wywar ma mrugać tak jak rosół.
Ryby pokroić w kawałki wielkości "na ząb". Na patelni rozgrzać olej kokosowy. Na gorący olej kłaść na krótko kawałki ryby po czym przekładać je do zupy. Dodajemy wątróbki z Dorsza. Smakosze mogą też dodać krewetki lub mięso raków. Po dodaniu całej ryby trzymamy na małym ogniu 10 minut.

Boczek kroimy w dość duże kawałki, obsmażamy i dodajemy razem z tłuszczem do zupy. Doprawiamy według uznania majerankiem, solą, pieprze i papryką. Jeśli ktoś lubi może zagęścić zupę mąką orkiszową rozmąconą w wodzie. 
Tą zupę możemy podawać ze świeżym chlebem, najlepiej własnej roboty lub z maleńkimi Galuszkami. Ten przepis to moja modyfikacja zupy rybnej którą jadłem kiedyś, gdzieś daleko w świecie. Tak mi zasmakował że postanowiłem go odtworzyć no i chyba mi się udało. Wam również życzę smacznego. 

Można zupę przyrządzić również z ryby słodkowodnej. Karp, szczupak, okoń, sielawa czy płoć dadzą również bardzo dobry efekt.

 

   

 

 

Proszę o wasze komentarze i jeśli wam się podobało to udostępniajcie a jeśli podoba Wam

się tematyka moich blogów (after the reset) i (MĘSKI BIGOS) , i uważacie moje teksty za interesujące to proszę o polubienie, lajkujcie i dopiszcie się do listy obserwujących. Z góry dziękuję i pozdrawiam.

*CAMPEREM PRZEZ POMORZE - GRYFICKA CIUCHCIA

Witajcie przyjaciele wędrowcy.

Chcę was dzisiaj zaprosić do Gryfic a konkretnie do zwiedzenia

Wystawy Zachodniopomorskich Kolei Dojazdowych

Gryfice ul.Błonie 2

GODZINY OTWARCIA
1 lipca do 31 sierpnia (codziennie): 10.00–18.30
1 września do 30 czerwca (codziennie): 8.00–16.00
Niedziela - wstęp wolny

Cennik i informacje praktyczne - https://muzeum.szczecin.pl/bilety-godziny-otwarcia.html

 

8 września 1978 roku, na terenie przylegającym do lokomotywowni (dzisiejsze warsztaty Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej Gminy Rewal), został uroczyście otwarty skansen Zachodniopomorskich Kolei Dojazdowych.

Zalążkiem gryfickiej ekspozycji kolei wąskotorowej był tabor wycofywany z eksploatacji w Pomorskich Kolejach Dojazdowych, głównie z Gryfic, Białogardu i Dobrej Nowogardzkiej, ustawiany już od końca lat 70. obok dworca gryfickiego.

Początek skansenowi dały cztery parowozy i wagon towarowy z 1899 roku.

Skansen powstał dzięki współpracy Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Szczecinie, władz Miasta i Gminy Gryfice, Wojska Polskiego oraz zaangażowaniu miejscowej społeczności. Inicjatorem przedsięwzięcia i pierwszym kierownikiem był wielki pasjonat kolejnictwa, pan Zdzisław Kopera, emerytowany pracownik PKP, długoletni naczelnik stacji Szczecin Port Centralny i naczelnik Zarządu Kolei Dojazdowych Pomorskiej DOKP w Szczecinie. 

W latach 1987–1993 na przylegających do magazynów kolejowych terenach utwardzono plac, położono tory, zbudowano perony i przeniesiono czynną jeszcze obrotnicę. Powstał też budynek wystawowy. Prace finansowane były głównie z funduszy Pomorskiej DOKP. Część działań możliwa była w ramach tzw. czynów społecznych, m.in. doprowadzenie prądu, melioracja gruntów, a nawet projekt (przygotowany przez pracowników Biura Projektów Kolejowych w Szczecinie).

 

 

W 1993 roku skansen został formalnie przekształcony w Stałą Wystawę Pomorskich Kolei Wąskotorowych, będącą oddziałem Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.

  

Prezentowane są dwie stałe ekspozycje:  

1.Koleje wąskotorowe i regionalne Pomorza Zachodniego 1894–1945 

2. Koleje dojazdowe Pomorza Zachodniego od 1945 roku. 

W dwóch salach, na kilkudziesięciu planszach, pokazana została bogato ilustrowana historia kolei, ze szczególnym uwzględnieniem całego regionu Pomorza Zachodniego. Uzupełnieniem tych prezentacji były modele lokomotyw, wagonów i urządzeń kolejowych, wykonane przez oddział Muzeum Kolejnictwa w Jeleniej Górze. Niestety zostały zabrane z ekspozycji do Warszawy 25 marca 2010 roku i już nigdy tu nie powróciły. Od 1 kwietnia 2010 roku obecna Wystawa Nadmorskiej Kolei Dojazdowej w Gryficach została włączona, jako część Oddziału Morskiego, w strukturę Muzeum Narodowego w Szczecinie. Ekspozycję skansenu, usytuowaną przy peronach, stanowi kilkanaście parowozów i wagonów motorowych oraz kilkadziesiąt wagonów pasażerskich, towarowych i specjalistycznych, a także urządzenia do obrządzania i naprawy wagonów, obrotnica, urządzenia sygnalizacyjne itp. Prezentowane jest prawie wszystko, co pozostało z taboru obsługującego kiedyś 594 km linii kolejowej.

Zgromadzone obiekty nierozerwalnie wiążą się z Pomorzem Zachodnim i mają unikatowy charakter, gdyż rozstaw torów wynosił tu 1000 mm, podczas gdy na innych kolejach wąskotorowych standardem było 750 mm. 

Historia wielu eksponatów w znacznej części sięga początku ubiegłego wieku. Wiele z nich przetrwało dwie wojny światowe. Przemiany napędu parowego na spalinowy i elektryczny oraz likwidację kolei dojazdowych. Są dziś artefaktami materialnej kultury człowieka.

 

Nierozerwalnie wiążą się z  historią Pomorza Zachodniego (Hintenpommern) i jego gospodarczym rozwojem.

 

  

Myślę że odwiedziny w tym miejscu sprawią ogromną radość i młodszym i starszym. Kolej żelazna to przecież nasze wspomnienia o podróżach do spełnienia naszych marzeń. Ten świat odchodzi, przynajmniej w tym, parowym wydaniu i dobrze jest że istnieją takie miejsca ja to w Gryficach.

   

             FOT. MARCIN WILK

 https://www.echotygodnik.info/wiadomosci/3824,wystawa-zachodniopomorskich-kolei-dojazdowych-w-gryficach-dostepna-dla-zwiedzajacych  

http://podrozestarszegopana.radom.pl/kolej5/index.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sta%C5%82a_Wystawa_Pomorskich_Kolei_W %C4%85skotorowych_w_Gryficach

http://miaster.pl/miejsce/muzeum-kolei-waskotorowych-gryfice/ 

https://24kurier.pl/aktualnosci/kultura/do-muzeum-tylko-w-maseczce-obowiazkowa-dezynfekcja-dloni/ 

https://www.polskieradio.pl/7/5586/Artykul/1935482,Gryfice-stolica-Nadmorskiej-Kolei-Waskotorowej 

https://www.wrphoto.eu/details.php?image_id=33507 

 

  

*CAMPEREM PRZEZ POMORZE - PODCZELE - EKO PARK WSCHODNI 54°11′33″N 15°38′20″E

 

Jest parę kilometrów od Kołobrzegu miejsce dzikie a jednocześnie magiczne. Olbrzymie rozlewiska, przedzielone groblą. Pełne dzikiego ptactwa, przez cały rok przyciągają miłośników przyrody i amatorów fotografii ale też zwykłych kuracjuszy z okolicznych sanatoriów. Jest też na pół dzika plaża pozwalająca odpocząć od zgiełku kurortu.To miejsce to EKO PARK WSCHODNI. Jeśli zawędrujecie do Kołobrzegu to wygospodarujcie sobie trochę czasu. Można tam dojechać samochodem, autobusem. Najlepiej jednak wspaniałą ścieżką rowerową wzdłuż morza.Tych kilka zdjęć nie oddaje do końca urody Podczela. Jędźcie tam i podziwiajcie.

Wszystkie zdjęcia nie oznakowane są autorstwa Jolanty Grochowskiej i Wojciecha Godlewskiego.

 

fot. Kołobrzeg nasze miasto

   fot. Polska po godzinach

fot.Podróże Onet

 

 

Właścicielami praw autorskich wszystkich zamieszczonych tu zdjęć są Jolanta Grochowska i Wojciech Godlewski którzy są ich autorami. Ich wykorzystanie jest możliwe jedynie po uzyskaniu zgody autorów.